Rabu, 31 Januari 2018

Naskah Cerkak Delvia Anita Putri



Nama : Delvia Anita Putri
Kelas  : XII IPA 3
No. Absen : 06

Tema : welingmu
Dening : Hanif Rahma

BABAK 1
Setting :
·         Wektu : Subuh (esuk)
·         Kahanan : nelongso
·         Papan panggonan : omah
( Duh bojoku kok urong muleh yo , rasane awakku kemeng kabeh, aku pengen dipijeti).
(aku cubo ngremake moto)
Bu Rusli : “gek ndang cepet muleh ya mas , yen kekeselen ngene iki biasane sampean sing mijeti aku” (aku njajal ngremake mripat kang wes ra kuat maneh)
Nanging ngnti jam 3 seprapat aku ora iso turu , banjur aku melbu dapur nggo masak.
Faisal : “bu, sampean masak ?” (pitakone anakku).
Bu Rusli : “Iyo nang, arep sholat tahajud ?” (pitakonku karo racik”)
Faisal : “Inggih bu” (semaure karo mesem)
Bu Rusli : “yowes kono ndang sholat”.
Faisal (bingung arep takon opo gak) “Bu eyang pripun ?
Bu Rusli : “(ngecolke olehku iris”) wes ora usah kok pikir, ndang sholat dongakno eyangmu. (semaurku)
Banjur faisal ora semaur njur wudhu.
Bu Rusli : “Aduuuh..” (jeritk)
Faisal : (lagi bar wudhu) “bu kok iso koyo ngene ki piye ?” (mlaku mlebu kamar njumuk obat)
Bu Rusli : (aku ora semaur)
Anis : “dhik ibu kena apa” (pitakone anis anakku wedok mergo genah drijiku diperban)
Faisal : “kakean pikiran paling mbak.  Drijine ibu kena peso”
Anis :”mpun Anis mawon bu sing masak,  ibu ngaso rumiyen”
Bu Rusli : “tenan to?
Anis :”estu”
Bu Rusli :”ibu masak akeh lo” (srmaurku)
Anis :”kok kathah?” (pitakone)
Bu Rusli :”kanggo bapak lan eyang barang”
Anis :”anis mengke ndrek teng rumah sakit geh bu”
Faisal :”isal geh bu”
Bu Rusli :”iyo kabeh oleh melu”.

BABAK 2
Setting :
·         Wektu : esuk
·         Papan panggonan : Rumah Sakit
·         Kahanane : khawatir,  sedih/nelongso
Teko rumah sakit aku langsung mlbu ing ruang perawatane Ibu.
Bu Rusli :”Mas ,njenengan ngaso rumiyin siram terus sarapan, niki mpun kulobetakne dhaharan ugi rasukan jenengan” Kandaku.
Bpk Rusli :”yo dhik.  Tak adus sik.  Nduk , Nang , Ibu lan eyang ditulung I yen perlu opo-opo yo,”
Faisal lan Anis :”Nggih pak” (semaure anak-anak)
Sakwise 30 menit mas Rusli siram lan dhahar wong e mlbu ning kamar inap e ibu.
Mas rusli : (bukak lawang inap e ibu lan nyedak i aku) “Dhik aku kudu ngmong” (kandane)
Bu Rusli :”Nggih mas. (semaurku karo ngiwasi mas rusli) “mangga”
Mas Rusli :”Aja ana kene” (ngiwasi bocah” kang lagi mijeti eyang e)
Bu Rusli :”enggeh mas (karo melu mas Rusli mlaku)  ngedoh saka bayang e ibu
Mas Rusli :”Ndok,  nang, ibu lan bapak metu disek ya. Tulung eyang dijogo” (muni ngono kro mesem lan cah loro iku mantuk-mantuk)
Bu Rusli :” Dos pundi mas(takonku sak wis e metu soko kamar inep e ibu)
Mas Rusli :”Dhik,  iki ibu mbutuhake perawatan kang lueeh soko iki,  jare dokter gerah e ibu wes parah. Ning nggo perawatane ibu iku ora murah” (ngendikane mas Rusli)
Bu Rusli :”pripun geh mas,  kulo bingung tabungan kulo ugi mpun telas. Namung nyisihake nggo maem”(semaurku lan mas rusli meneng)
Podo bingung dewe-dewe.
Mas Rusli :”Dhek opo mobil e kae di dol wae”(takon e mas Rusli)
Bu Rusli :”Mboten mas, mpun dangu jenenngan pngen mobil,  lan nembe saget mundhut setaun kepungkur”
Mas Rusli :”piye maneh dek, aku ora biso golek duwek ng kantor, wong order lagi sepi.
Bu Rusli :”kulo ugi mboten saget ngampil saking sekolahan mas.  SMA panggenan kulo ngara saiki ngalas sawek ngirangi pegawai
Mas Rusli :”yowes dek awakdewe golek dalan liyo”.
Bu Rusli :”Mas pripun yeng ngangge tabungan ingkang damel Anis mlbet kuliah rumiyin.”
Mas Rusli :” ojo wong kari seminggu maneh kudu wes melunasi administrasi ngono”.
Bu Rusli :”Mangke pados maleh”
Mas Rusli :”Ojo,  seminggu kuwi mung sedilut.  Arep golek duwek ono endi” (semaure)
Bu Rusli :”Terus kedap ipun” (ucapku karo nangis).

BABAK 3
Setting :
·         Papan panggonan : Omah
·         Kahanan               : Terharu
·         Wektu.     : Bengi
Aku kari mas Rusli dukung oleh solusi, umpomo ini tambahan soko Anis kan Faisal kan mbobol celengan kang urong tau dijupuk kawit SD.
Bu Rusli :”Bang ini sangune nggo ng Bali sesok. 
Faisal:”buk kulo mboten estu teng Bali”
Bu Rusli :”lha kenopo ra sido melu?”
Faisal :”Artonipun damel eyang mawon, “(semaure karo ngelungake duwit e maneh)
Bu Rusli :”Loh iki duwet e wes disiapi nggo Isal”
Faisal :”nggeh mpun buu mboten nopo nggeh”
Bu Rusli :”nggeh sal..”

BABAK 4
Setting :
·         Papan panggonan : rumah sakit
·         Kahanan : bingung
·         Wektu : isuk

Dina iki  aku ngenteni mas Rusli nunggoni Ibu ng rumah sakit koreksi aku minggat murid-muridku kanggo njogo ibu seng tak tresnani. Pra kroso luhku beres naliko nggatek ake praupane ibu dong latin ngempet larane.
Eyang :”Ndhuk (ngendikane Ibu lirih).
Bu Rusli :”Enggeh bu..
Eyang :”Ibu pengen Bali, bubuk ngomah wae
Bu Rusli :”Kondur pripun to bu?  Ibu dereng sehat mengke mboten kiat menawi mboten wonten griyo.
Eyang :”Ora, pokok e ibu pngen bali nduk
Bu Rusli :”Enggeh,  mangke kulo matur kaliyan dokter rumiyen nggeh bu (semaurku nglegani).

Panjaluk e ibu rong ndino kepungkur iku tak kiro mung panjaluke ibu kang mung kanggo sauntoro.  Nanging jebul ibu pancen pengen bali tenan.  Senadjan dokter ora oleh ibu kundor,  ning ibu ngeyel pengen kundor. Kanthi ngati-ngati aku, Mas Rusli lan Anis mbobong Ibu soko kursi roda tumuju mobil.
Eyang :”Pancen kudu bareng-bareng anggonmu ngangkat beban kang abot.  Kudu alon” supoyo beban biso kok angkat (ngendikane ibu naliko wes ono njero mobil).
Eyang :”Nang, welinge ibu yen nyopiri keluargamu iku sing ngati ngati,  ojo nganti kesasar
Eyang :”Nis, weling e eyang yen dadi cah ayu iku kudune koyo kembang mawar kae.
Anis :”kados kembang mawar pripun to yang?
Eyang :”Lhayo,  mawar kae lek rupane apik, nangeng wong kang tlaten,  sabar lan ngati ngati kang bisa oleh mawar mau jalaran akeh eri ne.
Eyang :”Eh iyo.  Si isal wis mangkat ning Bali yo ndhuk? 
Bu rusli :” enggeh buk,  mpun bidhal.  Menopo ibu kangen? 
Eyang :” Iyo ndhuk ibu kangen kro isal.  Pengen ngrungonkne isal gitaran maneh.
Bu Rusli :”Menopo kulo telvon ke isal bu(pitakonku karo njupuk hp soko tas)
Eyang :”ora ndhui.  Ora usah.  Si isal rausah diganggu,  ben deweke seneng” ono Bali. Ora usah kok hubung I disek nganti bocae njalok dipetok!
Bu Rusli :”Oh enggeh mpun buk (semaurku banjur nglebok ehp maneh)
Eyang :”Ndhuk,  weling e ibu..  Kowe sing biso koyok suket” kae lo ndhuk. 
Anis :”eyang iki lo lucu, mosok anis didawuh I kados mawar, ning ibu didawuh I kados suket to(clatune anis sak durung e aku njawab ngendikane Ibu).
Eyang :”ora ngono cah ayu.  Maksud e eyang suket kuwi lek ora butoh disirami, ning biso lemu” koyo sing ng lapangan mau.  Suket suket mau mung gumantung marang Gusti supoyo biso urep
Ngendikane ibu iku tak rungok ake temenan.  Nanging maksud kang dikarepake iku pati durung pati biso tak tompo.
Eyang :”ndhuk Ibu ngantuk,  pengen turu.
Bu Rusli :”nggeh mpun buk sare mawon(ibu banjur sare lan sirah e disendekake ono awakku.)

BABAK 5
Setting :
·         Waktu : Esuk
·         Papan panggonan : Omah
·         Kahanan : Nelangsa
(Ora let suwe, mobil kang disopiri mas Rusli tekan ngarep omah.  Aku banjur nggugah ibu kang raseh sare).
Bu Rusli :”bu sampun dugi” (pangucapku nggugah ibu)
Anis :”yang, wungu sampun dugi” (pengucape anis karo mbukakak lawang mobil sisih kiwa)
Pak Rusli : “bu, sampun dugi mangga mandhap”
(pangucape mas rusli karo nggawa kursi rodha sing mau dideleh ing bagasi.Ibu iseh merem kaya ora mireng Mas Rusli banjur nyekel tangane ibu, digoleki nadine. Kaya durung yakin,Mas Rusli banjur demek gulune ibu, uga digoleki nadine. Iseh durung yakin,Mas Rusli ndekekake drijine ana irunge ibu. Mas Rusli banjur gedheg-gedheg.
Bu Rusli : “aku wis krasa ora kepenak, aku nangis ibu pripun mas”
Mas rusli :”Innalillahi wa innailaihi roji’un”
Anis :”bu,aku taktelpon dhik Isal ya”
Bu Rusli :”aja nduk, mau eyang wis pesen aja ngganggu isal”
Aku kelingan lan mudheg apa kang wis diweling ibu marang kluwargaku. Aku ora bakal lali karo welinge ibu supaya dadi kaya suket. Bisa urip ora gumantung marang wong liya, mung gumantung marang Gusti Allah.

>>>>> RAMPUNG

Naskah Cerkak Yuriska Maydian Wulandari

Nama : Yuriska Maydian Wulandari

Kelas : XII-IPA 3
No. Absen : 37

DRAMA SAKING CERKA “TITIN APURANEN AKU
DENING : SETYATAMA
BABAK 1
Wilujengan sewu dinane bapak wis rampung, aku enggal nyuwun pamit ibu lan keluargane adhik. Aku matur yen liburan sekolah anakku arep takjak sowan eyang, mgiras pantes rekreasi ,banjur pamit aku marani ipeku sing wis siap ngeterke nganggo sepedha motor. Tekan panggonan travel ,penumpang wis akeh, ning isih padha lungguhan.
Mas widodo :”Wis dhik, ko kene wae ora usah ngenteni budhale Elf amarga mengko kesuen ngenteni”
Adhik ipar     :”Owalah iya mas aku pamit riyen”
Mas widodo :”Iya dhik ati ati lo”
Adhik ipar     :”Iya mas”
Mas widodo :”Iki mengko budhale jam piro mas?
Sopir           :”Sekedhap malih Pak, ngentosi penumpang saking Cangkring”
Mas widodo :”Jare jam sanga ta? Yen mundur terus, tekan Surabaya kawanen lo, jam
                      Setengah wolu wis mlebu”
Sopir(bos)     :”Entenana sedhela ,paling suwe sepuluh menit ,penumpang kon mlebu”
Sopir              :”Mangga sedaya sami minggah ,wingking dipun lenggahi riyen nggih ,tiyang sekawan.
                      Mangga pak, njenengan tengah kemawon”
Mas widodo :”Lho yen ora enggal budhal, aku nang njaba dhisik sumuk”
Sopir           :”Sampun ta Pak,manga sedaya sampun minggah manga”
Mas widodo :”Nggih”
Sopir           :”Saking Cangkring sepedha motorngembos, ngampiri riyen langsung bidhal”
BABAK 2
Elf mlaku radha banter bareng nyadhak dalan macadam, mlaku alon, menggok nengen katon ana wong loro lanang wadon ing cedhake seepedha motorbkena sentronge lampu Elf. Sopir mudun nampani tas ,njur dilebokake bagasi wanita mau mlebu Elf ,tanpa sangga runggi lungguh ing sisih tengenku karo noleh nyang aku, Atiku ngedhap, aku ora lali rak Titin. Titin Waahyingsasi sing tau ngregani atiku nalika semana.
Titin          :”Mas widodo, nglali apa lali?”
Mas widodo :”Njenengan dhik Titin putrane Pak Dawan sing tak dhereki biyen?”
Titin           :”Beber aku Titin sing njenengan jarne sawetara taun kepungkur ,Pangapuntene mau ora
                      Rewang wilujengane Bapak kuwatirbketemu Mbak yu”
Mas widodo :”Ora apa apa ,uwis nikah apa durung?”
Titin          :”Sampun ,lah njenengan?”
Ma widodo :”Uwis, anakku loro”
BABAK 3
Mudhun slahung dalan wiwit penak,lakune Elf wiwit anteng. Bengi saya nglangut, penumpang liyane wiwit ngantuk. Titin isih lendhetan ing pundhak.,melek sithik ngucap alon “Mas” njur ambyuk ing pangkonku .Tangan tengenku di candhak dipenake pernahe sirah.
Titin          :”Maas”
Mas widodo :”Iya dhik”
Titin          :”Ora ngantuk?”
Mas widodo :”Ora”
Titin           :”Mas” (ambyuk)
BABAK 4
Insting tanganku ngelus-elus rambute sing ketel. Penumpang liyane wis ora nggape, wis katrem karo impene dhewe-dhewe, Ora mung iki malah tangane karo pisan nyekeli bangkekanku tanpa sangga runggi. Jam rolasan Elf tekan Caruban menggok ing Restoran.Restoran mau rame, pancen nggo leren para penumpang Travel.
Titin            :”Nyang mburi sik Mas”
Mas widodo :”Iya ayo”
Titin             :”Suk senin tak enteni ing panggonan iki, yen bias sadurunge jam siji,janji ya Mas”
Mas widodo  :”Iya aku janji”
Titin            :”Aku percaya ,njenengan ora bakal mblenjani janji sing kaping pindho”
Mas widodo :”Titeni wae endi sing teka dhisik”
Titin           :”Aja lali suk senin”
Mas widodo :”Aja kuwatir”
BABAK 5
Elf nuju Karang Empat mundhunake penumpang ,isih ana maneh penumpang ing Tlatah Mojo njur menyang omahku ing Bratang. Sesuk isih sabtu,Minggu,lagi Senin .Ah rasane kaya setaun….ing sawijining lobby Hotel dalan Rajawali Surabaya ,aki disumanggakake karo resepsionis di tuduhake ing panggonan kang wis sumadhiya .Ora let suwe ana pelayan nyuguhi es jeruk rong gelas.
Pelayan (Titin) :” Diunjuk Mas ,wah njenengan jan satria tenan, ora kleru pamilihe Mbakyu ,Mesthine
                              njenengan lulus es-satu kae langsung takcekel ora sah ngenteni es-dua kesuen.Ah
                              witing tresna jalaran saka kulina.Aku pancen adoh,bejane sing cedhak ora ana gunane
                              geguritan katresnan lane es-em-es mbelgedhes”
Mas widodo     :”Sepurane dhik “
Pelayan (Titin)       :”Sawise ngenteni njenengan sing ora cetha kabare,aku nikah karo Carik sing njodohake pakdheku sing dadi lurah. Aku sering nyang Surabaya, kadang ya karo bojo,kadang ya ijen saliyane nglipur ati,aku ya usaha golek obat supaya nduwe turun. Ning pancen bojoku sing gabug. Rabi ping pindho ora nduwe anak.”
Mas widodo :”apuran aku dhik,aku sing salah”
Pelayan (Titin)       :”mas cethane aku kepingin duwe anak karo njenengan”
Mas widodo :”apa? Apa kuwi sing tak rungokne?”
Pelayan(Titin)        :”Mas ning hotel iki wis sumadhiya kamar kanggo saka sapatemon awake dewe.dudu bojoku rapapa,pokok sing penting duwe turun karo priya sing biyen pancen tak tresnani lair batin. Aku gelem ngladene njenengan.”
Mas widodo :”gek jaman opo iki?
Pelayan(Titin)        :”yen pancen kaboten ra apa,aku ra meksa gampang mengko aku golek priya liya,embuh sapa kana aku ora peduli,piye?
Mas widodo :”dhik,sepuranen aku ,aku cidra ing janji,aja tumindhak nekat,aja jegur kali grindulu kang banjir.utawa ambyur ing segara kidul kang ombone jumblegur nggegirisi.weningna penggalihmu iseh ana dalan liya.akeh dalan kang bias dilewati percayao karo aku. Sakondure saka kene dhik titin bakal duwe momongan dewe utawa yen pancen kepeksa,bias ngathik putra ang’kat,aja cidra ing kakung.ngenani aku,panguparane ora bisa nuruti kersamu ,amarga……….?”
Pelayan(Titin)        :”amarga apa mas?”
Mas widodo :”sawise anakku sing kaloro lair,let sawetara wulan ibune cah-cah operasi miyom lan ngangkat kandhungan.kanggo tandha prasetya ,aku ya njur nyusul operasi kang ora bisa duwe turun.anak loro tak anggep uwis cukup. Wis ta ayo ndang kundhur. Ayo ninggalake panggonan kang rasane kurang pas kanggo awakedewe iki. Apuranen aku dhik,saiki ayo tak dherekake tekan daleme bulik. Wis ta ayo”
Tamu hotel ora dadi kawigatene.suwasana tidem.deweke dhingkluk luhe tumetes. 
 
>>>>> Rampung 

Naskah Cerkak Witji Sri Rahayu

Nama          : Witji Sri Rahayu
Kelas           : XII IPA 3
No. Absen   : 36   
Pengarang  : Utari
Judul                     : Wolak Walike Jaman
DIALOG “Wolak Walike Jaman”
BABAK 1
        Wingi Yu Uut ider endhog asin ning Perumahan Surya Asri nanging setoke endhog dina iki kari saitik.
Yu Uut                   :”Dina iki sethok endhog kari setengah rinjing, nak tak iderno ning Surya Asri mesti entek nanging aku sesok dodolan apa jarene bakule endhog arep prei rong dina.”
       Yu Uut mikir amprih sesok iso panggah ider akhire Yu Uut nduwe pikiran dodolan peyek.
Yu Uut                   :”Wis enake mengko bengi aku tak nggoreng peyek wae. Peyek urang,peyek teri,peyek kacang karo peyek dhele. Amarga kapan kae pelangganku tau takok”kok suwe gak tau gowo peyek” .”
       Yu Uut menyang njero omah krungu ana wong nyeluk dheweke.
Supinarti                :”Yu Uut......Yu Uut”
Yu Uut                   :”Ya, mlebua Pin, aku jik nata endhog.”
Supinarti                :”Jik akeh ta endhoge pean.”
Yu Uut                   :”Aku gak ngendhog,lek endhog asin enek.”
Supinarti                :”Anggitku atene tak gawa ning Puri, sedhela wae engko lek entek.”
       Yu Uut mikir amarga sing nyetori endhog asin arep prei rong dina.
Yu Uut                   :”Tapi.....langgananku sing nyetori endhog asin sesok jare prei.”
Supinarti                :”Kan sampean disik tau dodolan peyek,pean sesok dodolan peyek wae saiki endhoge pean tak gowo ning Puri.”
Yu Uut                   :”Iyo,mengko bengi aku atene nggoreng peyek gawe dodolan sesok rewangan ya Pin.”
Supinarti                :”Iyo aja mengko bengi Yu Ut.”
Yu Uut                   :”Kena apa kok aja engko bengi Pin?”
Supinarti                :”Mergo aku engko bengi gak iso mbak Ut, wis ngene ae endhoge pean tak dole mergo aku gak nduwe dodolan blas dina iki.”
Yu Uut                   :”La kowe arep nang ngendi engko bengi Pin?”
Supinarti                :”Aku mengko bengi arep buwuh ning Rungkut.”
Yu Uut                   :”Kok kon nduwe bala neng Rungkut barang se Pin, sabamu adoh timen.”
Supinarti                :”Lho piye ta Mbak Ut aku iki rak asli Rungkut, piye oleh ta gak endhoge tak iderno daripada sampean gawe peyek engko bengi sampean engko ngantuk mending saiki wae ben oleh akeh sampean nak goreng peyek.Lek gak dodolan anakku kon mangan apa Yu Ut.”
Yu Uut                   :”Iyo iderno wae Pin,aku tak nggoreng peyek saiki wae ben gak bengi engko barku. Sing mesti mangan sego ta Pin.”
Supinarti                :”Lek ora ana dhuwit tuku beras karo apa Yu Ut?”
Yu Uut                   :”Karo dhuwit ta Pin.Wis ndang diiderno ning Puri endhog asine.”
BABAK 2
    Supinarti takok menyang Yu Uut nduwe celengan apa gak amarga Supinarti arep adol tanah warisansimbah sing ana ning Rungkut arep didol.
Supinarti      :”Eh, Mbak Ut sampean nduwe celengan sithik – sithik tah?”
Yu Uut                   :”Ana apa ta Pin.”
Supinarti      :”Lek nduwe, dhuwitana tanahku sing ana ning Rungkut kira – kira ambane 900m2.”
Yu Uut         :”Heh.... kon iku ngomong apa lho? Padha bakul cilike ae kathik ngongkon tuku tanah barang  dhuwit apa sing ge tku.”
Supinarti      :” Sak jane aku gak butuh dhuwit gedhe Yu Ut. Butuhku ki, ge kunci dodolan saben dinane. Apa maneh anakku sing nomer telu mlebu SMP barengan karo adhike dhaftar SD. Gak yo mumet utekku. E.....lak pean gelem nuku,ora ketang nyicil sak nduwe pean aku ben gak nemen – nemen leh kecingkranga. Wis ta Yu Ut mosok karo aku gak percaya. Lha sesuk iku,nek isa aku utangana dhuwit rong ewu ae tanahku iku tak rega 200 per m2 ne. ”
Yu Uut         :”Kon iku lho Pin kok leh mempeng mleter aku. Aku iki gak nduwe dhuwit. Katene mbok kon ngiutil ning pasar tah?”
Supinarti      :”Ya sepurane Yu Ut,gelang,karo kalung, karo cincin pean iku lak mbejaji lek mung butuh dhuwit rong ewu wae.”
Yu Uut         :”Walah walah. Aku lak gak anggon anggon lak mbok cara ngono.”
Supinarti      :”Masi gak anggon anggon ya panggah ayu kok pean iku Yu Ut, apa katene mbok ge rabi maneh tah?”
Yu Uut         :”Rabi rabi..... kapok aku Pin, rabi pisan iku wae aku wis digae lara ati. Wis, aku selawase gak katene golek wong lanang. Fokus usahaku tak gawe nggedhekake anakku telu. Wingi sing ragil tak dhaftarake TK kenek biaya 500 ewu.”
Supinarti      :”Ya wis Yu Ut, pean goreng – gorenga ae, endhogmu tak gawane ning Puri Sejahtera. Sesuk pean tak ewangi ngedol peyeke. Tapi welingku ya Yu Ut, tenan kok iki. Aku butuh dhuwit rong ewu dhisik. Pean sahakno ya?”
Yu Uut         :”Insya Alloh.”
    Yu Uut mesakake Supinarti amarga lagi butuh tenan .
Yu Uut         :”Aku mesakake banget kancaku. Mbiyen ya tau utang aku satus, nyaure nyicil – nyicil.terus kapan kae yo tau utang maneh limang atus dicicil sak nduwene.
Gek aku iki apa ya isa tuku lemah ditawakne kuwi (ana ati)”
BABAK 3
   Esuk iki mau Supinarti budhal dodolan endhog ning Puri Sejahtera
Yu Uut                   :”Pin arep budhal ning Puri saiki tah?”
Supinarti      :”Yo Yu Ut aku arep budhal saiki muga – muga ae enthek endhog asine.”
Yu Uut                   :”Iyo ati ati yo Pin.”
Supinarti      :”Iyo Yu Ut  budhal dhisik.”
    Yu Uut sinambi goreng – goreng mikir nasibe sing kebangeten amerga bojone .
Yu Uut         :”Lek jenenge Damang tegese”ngerti” nanging jebule main ceki, ngombe karo medok. tanah warisane wong tuwane ae entek digae seneng – seneng dhewe. Mulane diiris seprapat dituku dokter gigi. Njur pendhak tau diiris maneh didol kari separo.”
    Yu Uut krungu ana swara nyeluk banjur mlebu omahe tibake anake sing jenenge Rudi.
Rudi             :”Buk, nggoreng apa?”
Yu Uut         :”Eh Rudi......nggoreng peyek Le,yahmene kok wis teka?”
Rudi             :”Istirahat buk, ingguk – ingguk omah.”
Yu Uut         :”Kono gek ndang sarapan lawuhe pepes pindang.”
  Ora suwe adhine Rudi muleh sekolah.
Risti             :”(sinambi mangan) Buk enake ibuk iki bukak warung wae lho. Dadine lek dodol gak usah mider gak karo gendhong dagangan abot – abot.”
Yu Uut         :”Emoh ndhuk,buke lek bukak warung mengko mundhak didulat dulit wong lanang.”
Rudi             :”Didulit ya ben ta Buk, sokor gelem ngrabi.”
Yu Uut         :”Buke gak katene rabi maneh wis kapok, apa kowe kepengin nduwe bapak maneh ta le? Gak usah yo le mending kowe kerja sing tenanan.... ojo seneng maen,mendem,medhok pokok ojo sampek molimo.”
Rudi             :”Inggih kula mboten bakal koyok ngonten niku Buk.”
Risti             :”Suk lek nduwe bojo aja kaya bapak Cak. Medhit, kereng,jahat,gak nduwe ngesakna nyang Buke karo anak anake.”
Yu Uut         :”Masio kowe yo ngono ndhuk. Golek bojo kudu ngerti bibit,bobot lan bebet,kejaba iku sekolahmu sing temenan. Ben mbesuk isa nyambut gawe gak jgakne kayane wong lanang.”
       Jam 11 Supinarti teka endhoge asin entek banjur tak bagi hasil.
Supinarti      :”Kokndengaren yah mene wis muleh.”
Risti             :”Inggih gurune rapat dadose diwangsulne awal, lek.”
Supinarti      :”Piye Yu Ut iso gak ngutangi aku dhuwit? Wis ta soal tanah iku kenek sampean cicil sak nduwene sampean. Sing penting iso tak gae bunci dodolan.”
Rudi             :”Lha sampean napa mboten butuh panggonan kok smpean dol?”
Supinarti      :”Aku wis nduwe enggon ning Sido Purna. Tanah sing tak dol iki warisane wong tuaku sing ning Rungkut. Tak kon nuku ibukmu, nyicil sak nduwene,ewangan ibukmu ta le.”
Rudi             :”Insya Alloh, dongakne rejeki kula kathah mengke kula cicilake.”
Yu Uut         :”Kowe wis wani ngewangi ibuk nyicil tuku tanah ta le?”
Rudi             :”Insya Alloh saget Buk.”
Yu Uut         :”Lek wani tenan, ibuk wani tuku tanahe Lek Pin iki.”
Rudi             :”Ya Buk,muga – muga ae aku isa ewang – ewang nyicil dongakno wae Buk.”
  Yu Uut ngedol perhiasane digae nyicil tuku tanahe Supinarti. Dina sak banjure Yu Uut nyicil saknduwene dhuwit lek Supinarti butuh dhuwit karo Rudi diutangake Bank sing digawe jaminan SK ne. Sampek utange lunas.  Wayahe Rudi rabi manggon ning kost- kostan liya. Ndilalah sing wedok yo pegawai negeri. Wis rabi nak enek sambat sambute wong tuwa dhewekw gelem nulungi wayahe dhuwitan aku diterke Rudi ndeleng tanahe ning Rungkut, tanah kosong, dithukuli alang – alang sak dedeg dhukure. Sawijine dina anakku lanang sing mbarep ngewehi kabar aneh.
Rudi             :”Buk....... aku mau ning kantor ketemu Bapak.”
Yu Uut         :”Kok iso ketemu bapakmu,kena apa bapakmu mara ning kantor apa sengaja goleki kowe ?”   
Rudi             :”Iya Buk..... bapak ketoke susah banget. Awake kuru.”    
Yu Uut         :”Terus bapakmu ngomong apa?”
Rudi             :”Jarene ngene Buk..... Rud ibukmu kuwalon minggat digondhol wong lanang liya. Saiki bapak wis urip dhewe maneh. Matura nyang ibukmu ya? Bapak njaluk sepura . nek isa, aku saiki tak ngenger kowe ya Rud. Sokur nak ibukmu gelem.”
Yu Uut         :”Gak usah nggatekna cangkeme bapakmu! Ben dirasakna. Ya kuwi oleh – oleh bapakmu dewe.”
 
>>>>> Rampung
 
Text Box: YURISKA MAYDIAN WULANDARI
XII IPA 3
37