Rabu, 31 Januari 2018

Naskah Cerkak Devi Sulistyaningtyas

NAMA : DEVI SULISTYONINGTYAS
KELAS  : XII – IPA 3
NO. ABSEN : 08

Cerkak “Munggah Pangkat”
Dening : Irul S Budianto


Babak 1
Setting
-         Papan panggonan : Kantor TU (sekolahan)
-         Wektu : Esuk
-         Kahanane : Kaget

Dak jagang sepedha motorku neng parkiran.Aku mlebu kantor,antri absebn sedela banjur gage-gage mlebu ruang tata usaha,papan kerjaku saiki.Aku reda mlengak,wes jam setengah pitu ngene konco kantor seng teka lagi siji.Tas dak seleh banjur aku nyedaki prenahe komputer dak uripi

Hartono : “Awakmu wes krungu kabar durung yen Sugeng mau bengi mlebu RS meneh ?”
Kepala TU : “Hah?! Aku blas ora krungu kabar yen Sugeng mlebu RS.,(Aku penasaran jane Sugeng kuwi lara apa ya,wingi sore ijek apik-apik wae nalika mulih kerja).Sugeng lara apa maneh to Har ?”
Hartono : “Yen kuwi aku ora ngerti bos”
Kepala TU : “Lha kowe ngerti teko sopo yen Sugeng mlebu RS ?”
Hartono : “Bojone Sugeng mau bengi telpun aku lan mung kanda yen Sugeng mlebu RS.”
Kepala TU : “Apa bojone ora crito ngenani kahanane Sugeng kok nganti digawa menyang RS ?”
Hartono : “Dheweke ora crito apa-apa,kejaba mung kanda yen Sugeng kudu digawa menyang RS.”


Babak 2
Setting
-         Papan panggonan : Omahe Sugeng
-         Wektu : Esuk
-         Kahanan : Trenyuh

Batinku melu ngrasakne susah bareng krungu Sugeng,kanca sing tugase neng bageyan kebersihan kuwi saiki kudu mlebu RS maneh.Pancen wis sawetara wektu iki kahanane Sugeng cukup mrihatinake,prag-preg asring lara mlebu metu RS.Atiku kegugah pengin ngerteni apa sak tenane penyakite,dina minggu jam wolu esuk aku menyang omahe.

Kepala TU : “Sakjane Sugeng kuwi lara apa to yu ?”
Bojone Sugeng : “Larane mas Sugeng kuwi komplikasi : diabetes,jantung,lan penyakit liane.”
(Aku ora marem krungu jawaban teka bojone Sugeng,akhire aku takon dewe menyang Sugeng)
Kepala TU : “Jan-jane apa ta sing mbok rasakake saiki ?”
Sugeng : “Sing dakrasakake ya ngene iki mas.Jenenge wae lagi oleh ganjaran.”
Kepala TU : (Krungu tembung sing mentas diucapkake kuwi njalari atiku dadi trenyuh). “Sing dak karepake jan-jane apa penyakit sing mbok rasakake saiki ?”
Sugeng : “Yen manut kandane dokter jare diabetes ngono,karo jantungku rada ora beres.Wis mas aja takon bab kuwi,marai miris aku.”
Kepala TU : “Sing sabar yo Geng,Allah maringi penyakit mesti ana obate.”
Sugeng : “Enggeh mas,matur suwon.” (Aku banjur ora mbacutake pitakonku)

Babak 3
Setting
-         Papan panggonan : Kantor TU (sekolahan)
-         Wektu : Esuk
-         Kahanan : Nelangsa

Aku kelingan nalika jaman semono nalika aku lan Sugeng padha-padha ditugasake ning bageyan kebersihan mung bedane aku dadi koordinator kebersihan lan dheweke kejibah tanggung jawab kebersihan gedhung kantor.

Kepala TU  : “Gedhungmu kok rupane kaya aku iki piye to Geng ?” (Aku mesti takon ngono angger nyipati gaweane Sugeng dakrasa kurang beres)
Sugeng : “Tenang bos,rampung-rampung.Tenang wae lho bos.”
Kepala TU : “Aja mung tenang lan rampung-rampung wae.Sing penting gaweane beres !” (Angger aku wis ngomong kaya ngono,Sugeng sing sak bendinane yen ngundang aku kanthi sebutan bos biyasane banjur meneng ora kumecap maneh).
(Critane dadi rada beda nalika sawijining dina aku lan kanca liyane,klebu Sugeng diangkat dadi Calon Pegawai Negeri Sipil (CPNS).Awit sawise ana pengangkatan CPNS mau,nyambut gaweku ora amor maneh karo Sugeng neng bageyan kebersihan.Aku dipindah menyang bageyan Tata Usaha,dhene tugase Sugeng isih kaya sekawit)
Sugeng : “Aku munggah pangkat utawa ora gumantung sampeyan lho bos.”
Kepala TU : “Kok iso gumantung aku lho Geng ?”
Sugeng : “TU-ne rak sampeyan to bos.”
Kepala TU : “Iyo-iyo Geng.” (Aku mung guyu kemekelen dewe sauger Sugeng omong lan ngeyel ora uwis-uwis,piye maneh wong watak lan lageyane kaya ngono ing saben dinane)


Babak 4
Setting
-         Papan panggonan : Kantor pusat Semarang,Gerbwng tol Muktiharjo
-         Wektu : Esuk
-         Kahanan : Lega,Sedih

Jam setengah enem esuk aku wes mlebu kantor,nyepakake lan noto berkas seng kudu dak gowo menyang kantor pusat Semarang dina iki uga.Kira-kira rong jam urusanku neng kantor pusat uwes rampung.Beres,ora ana masalah,ora kaya padatan,angger urusanku wis rampung biyasane aku isih jagongan karo kanca-kanca kantor pusat utawa leren-leren disek ning kantin,nanging dina iki ora.Rasane mung pingen selak bali wae menyang Solo.

Kepala TU : “Kun atiku kok krasa ora kepenak iki ana apa ya?”
Kuncoro : “Lha enten napa to,pak ?”
Kepala TU : “Embuh aku ra ngerti,seng cetha atiku dumadakan krasa ora kepenak”
Kuncoro : “Ingkang pirsa rak panjenengan piyambak to,pak”
Kepala TU : “Lha kuwi sing aku ora ngerti,apa atiku dina iki kok dumakakan krasa ora kepenak ngene” (Kuncoro ora semaur maneh.Dheweke meneng,konsentrasi anggone nyopir,ora krasa lakune mobil wis ucul saka kutha Salatiga.Nengah-nengahi aku milang-miling golek warung kanggo ngisi weteng,dumadakak hpku muni,ketoke ana sms mlebu.Hp ning sak clana dak jupuk,banjur dak bukak : (Sugeng meninggal,lagi wae.Dimakamke dina iki uga jam papat sore).Sms saka Hartono kuwi tak jingglengi nganti ora kedep,aku semu ora percaya nampo kabar yen Sugeng saiki wis ora ana,ndisiki sowan ing ngarsane Gusti Allah). “Kun,ora usah mampir warung makan ya Sugeng ora ana lan dikubur dina iki uga,ayo rada banter sitik ben ana wektu longgar kanggo layat,wong ngubure iseh jam papat sore.”
Kuncoro : “Inalillahi wainalillahi roji’un”


Babak 5
Setting
-         Papan panggonan : Kantor TU (Sekolahan)
-         Wektu : Sore
-         Kahanan : Nelangsa

Karo nyendhekake sirah, angenku bali cumanthel menyang wektu rong dina kepungkur. Nalika aku ketemu lan crita akh-akeh karo Sugeng ing wayah sore.

Sugeng : “Bos, aku arep munggah pangkat,” (kandhane alon nanging keprungu mantep ditujokake aku)
Kepala TU : “Ngawur wae kowe, Geng”
Sugeng : “Tenang bos, aku arep munggah pangkat.” (Aku banjur ngguyu kemekel dhewe, aku awit ngerti yen urusan munggah panggat Sugeng minangka pegawe isih lumayan suwe, isih watara rong taun maneh)
Kepala TU : “Ngarang kok teteg men kowe kuwi.” (Kandaku sabanjure)
Sugeng : “Diaturi kok ra percoyo.”
Kepala TU : “Sing arep percaya piye, wong sing ngurusi pegawean ning kantor iki aku.”
Sugeng : “Wis ta, buktekna wae. Sedhela maneh aku arep munggap pangkat.”

Epilog
Gragap !Aku kaget nalika ngerti-ngerti mobil sibg dak tumpangi wes mandeg plataran kantorku. Dak lirik jam tanganku, nuduhake jam loro seprapat. Tembunge Sugeng sing arep munggah pangkat kaya- kaya bali kekrungu maneh ing kupingku. Ora ngertio tembung kuwi mujudake ngalamat mligi yen dheweke bener – bener arep munggah pangkat lan sowan ing ngarsane Gusti Allah. Aku ora ngiro yen tembung munggah munggah pangkat sing sadurunge mung dak anggep guyonan dadi tembung pamitane Sugeng ninggalake aku lan kanca- kanca kanggo saklawase.

>>>>> Rampung

Tidak ada komentar:

Posting Komentar