Rabu, 31 Januari 2018

Naskah Cerkak Rina Dwi Lestari


Nama : Rina  Dwi Lestari
Kelas : XII-IPA-3
No.abs         : 31
Judul : NUHONI  JANJI
Dening : Sukma Satriani Rihadini Putri

Jangkep setaun  anggone  warga desa  ngiliran sing   budhal  nmenyang  sawah  nemokake  mayite  Parman  nggantung  ing  pange  wit  pelem .
Tutik :”hu..hu..hu.. (lungguh  dhewe  ning ngarep omah  karo  nangis ).tega  tenan Mas  sampeyan ..kena  apa  sampeyan  ngendhat ..huuu..huu..huuu..(kelingan  bojone ).sajake  kae  yen  sampeyan  nduwe  Masalah  ,bisa  omong  aku ,pulisi   aweh  dudutan  yen  motife  sampeyan   lapus  siri  amarga  isin  di-phk  perusahaane  sampeyan  sing wis  bangkrut……Mas..Mas  …tega  tenan  sliramu  ninggal  aku” .
Sawise  ditinggal  Parman  Tutik  kerep  tumindhak nyeleneh,dheweke  asring  ngguya –ngguyu  dhewe ,uga   gumremeng  caturan ijen  terus  nangis   ngglolo .malem  jemuah   kliwon ,pendhak  setaun  saka  tiwase Parman ,udakara  jam  setengah   rolas  bengi ,Tutik    mbuk a   lawang
Tutik :”Mas…Mas ..Mas  Parman …kuwi  sampeyan  ta  Mas(celuk –celuk ..ning  njero  omah,nyawang  ngarep menawa  enek  wong  lanang  sing    ngadhek ning isor  wit  pelem )
Budi :”loooo…..Tutik napa  kae  ya” (krungu  swarane  Tutik saka  kamar )
Tutik ::Mas  Parman…. Mas  Parman “(praupane  sumriyah,banjur   metu,mlaku  alon alon   tumuju  wit  pelem )
Budi :”(metu  nututi Tutik sing metu  saka  omah ) “looo……ya..Allah ..Tutik  napa  kae  kok   moro  ning  wit   pelem “
Bapak : (weruh   Tutik  metu  saka  omah ) ..”Tut,elinga  nduk….!! Kowe  arep  menyang  endhi ?Aja   gawe   kuwatir   kang Mas  mu  ndhuk..”
Budi :”kowe  arep  ning  endhi  tut.. Ayo  mbalik .!!!”(budi  menging  Tutik )Tutik
Budi :”aku  arep  marani  Mas  Parman”  (Tutik  ora  ngrungokake  omongane  kakange ,tetep  ngibrit  menyang  wit  pelem )
Budi :”tut, mandheg  tut…..kowe  arep  menyang  endhi ,,..?”
Bapak :”ayo …bud   tututana   adhikmu  kae..…!”.(omong  menyang  budi  karo  nyekeli  dadane  sing  mulai  sesek )
Budi :”nggih  pak …(mlaku  mara  ning  wit  pelem ) …ya  Allah tut  (kaget amarga   weruh  Tutik  nggeblak  semaput  lala  purwaduksinane ) pak…pak   ..njenengan  mriki  pak ….!
Bapak :”enek  apa  bud….?”(kaget)
Budi :”niki pak ..Tutik  semaput”
Bapak :”oallaahhhh…..tutttt…kok   ngenemen  nasibmu  (nangis  mbrebes ) yo  wis  ayo  ndang  di gawa  ning  njero…!”
Budi :”nggeh  pak ..” (nganggkat  anggene   adhike   sing semaput)
Naliko  ninggalake   apapan  kang    wingit   kuwi, githoke  budi mengkorong  ,rumangsane  kaya  diawasi  mripat  abang  nyeremong .tekan  ngomah   anggone   Tutik   diturokake  ning kamare .
Bapak :”hu..hu..hu…..oalahhh  tut..awakmu  kok  mbaleh   ngene   ta”  (mbrebes ,nelangsa)
Ibu :”laypo…to  pak …. Anakmu  kok polahe  wes  gak  normal tan  saya  nemen  mendina “(nangis   gero-gero)
Budi :” pun …. Buk ..pak ..panjenengan sedaya   mboten  usah  kuwatir  ,menawi  niki  Tutik   tasek   kesel “
Ibu :”layo….ta..leee…adhikmu   piye   kae   polahe  kok  koyok  ngono” (ngelus-ngelus  rambute   Tutik  sing  jek  semaput)

Esuke  Tutik  pungung –pungung eling ,saka peturone ,cahyane  kaya kembang ,katon seger  ora  mantra  mantra  yen mau  bengi  mentas   nandhang  kanir .
Ibu :”nduk ..kowe  mau  bengi   kena  apa  ta  nduk …?”Kok  koyak   wong  wong  nglindur ,caturan  dhewe   banjur  mlaku  menyang   panggonan  Parman   nganyut  tuwuh (pitakone  ibu  menyang  Tutik )
Tutik :”(mesem  nyawang  ibune ) buk   ..wau  dalu   Mas  Parman  wangsul ..”
Ibu :”apa  maksudmu  ndhuk ..?”(bingung )
Titik :”nggeh  buk  ..Mas Parman   wau  dalu   wangsul     dheweke  ngendhikanipun  pasuryan  kula  mundhak  ayu,awak  kula   tambah  semog ,,lak  kula   lingsem   ta  bu…. (nesusake   dheweke  mesem –mesem )
Ibu :” astagfirullah  nduk ….  Istigfar… Parman  iku  wis   ora   enek   nduk “
Tutik :”looo…..ndek  wingi  dalu  ,Mas  Parman  kok  wangsul  buk  ..?”
Ibu “ya ..Allah  gusti ..ilinga    nduk   bojomu  wis  ora  enek ..ora  bisa   mulih maneh “
(mbrebes )
Tutik :”kok  mboten  saged  wangsul  pripon ta  buk  ..Mas  Parman   wau  dalu saestu  wangsul kok,ibu  mawon   mboten  pirsa “
Ibu :”ya  ..Allah   nduk ..”
Tutik :”lha…..wong  Mas  Parman  lajeng   ngajak kula  mlampah  mlampah   ningali   griyanipun   ingkang  enggal,griyanipun sae  loo  buk  ,,,Mas  Parman   ngendhika   badhe  ngajak  kula   boyongan   dhateng   mriko  (karo  mesem –mesem  dheewe ) terosenipun   Mas  Parman   badhe  mriki   maleh..malem  jemuah  kliwon ,badhe   tinfhak   mriki  mapag  kula “
Ibu :(kaget,awake  sakala   ngadeg  njejeti,bojone  diceluk ) pak  ..pak ..panjenengan mriki  pak ..!”
Bapak :”enek  apa  ta  buk   ..kok  bengok  bengok ..?(kaged ,mlaku  cepet-cepet)
Ibu :”iki  loo  ..pak   anakmu   piye  jawane ..kok  saya  nggladrah ..?(rembuk e  karo  bojone )
Bapak :”geneya  ta  buk   Tutik …?
Ibu :”anakmu  wi  looo…  pak  ..crito  yen  wingi  bengi Parman  mulih   lan  ngajak  Tutik  melu  menyang  omahe  sing  anyar ,iki piye  pak   kok  dadi koyok  ngene saya  nemen  ..hu..hu.huuu “(mbrebes)

Tutik :”Mas  Parman  arep  nyusul aku lan  di boyong  menyang  oamahe  sing  anyar  (mesem-mesem  dhewe)
Kanggo  nggawekake murih   lara   owahe  Tutik  supaya  ora   sengsara  nemen ., bapak lan ibune  banjur   nggelar  ruwatan  lan slametan   tulak  balak  ,supaya  ora  tansah  direrindu  dening  arwahe Parman .
Ibu :”pak..pak  Tutik kok  soyo  nemen ta” (lungguh  ning ruang  keluarga )
Bapak :”layo…ta..buk   ..piye  iki   ngesakne  Tutik “(bingung )
Ibu :”menawa  kuwi  Tutik direndhu  dening  arwahe  paarman “
Bapak :”iya..paling  buk   aku  yoo  kroso  ngunu ..pye  tapi ,,carane  supaya   arwahe  Parman  bisa  ilang  saka Tutik ..?”
Ibu :”biasane  kanggo  nolak  balak  ..wong    ngadakake   ruwatan  pak ..”
Bapak :”yo..lak  ngunu   solusine   bapak   manut  buk    yo  muga –muga iso   marekake   Tutik  “
Ibu :”awak  dhewe   aja  lali  ngadakake   slametan   pak “
Bapak :iya  buk  ..yo wes  awak  dhewe   mulai   ruwatane   lan  slametane “
Nganthi  sesasi  sawise   ruwatan  ora  ana  bab sing  nganeh nganeh ,Tutik  kayak kayak   pulih  normal ,eling yen   bojone  wis  tinggal  donya   bapak ibune  nyicil  ayem .
Ibu :”alhamdullilah   ya  ..pak   Tutik   radak  mari “
Bapak :iya  buk .. Njajali  yTutik  jaken omong omongan   buk  ..!”
Ibu :”Tutik…nak  mreneo  nak ..!
Tutik : “wonten  apa  buk …?” (marani  ibu  lan  bapake   sing  omong-omongan  ing   emper  ngarep )
Ibu :”awakmu  wes  gak  tau  diajak Parman   ning  omahe   neh  ta  nduk sak i…? “
Tutik :”mboten   buk  ..Mas  Parman  kan   sampun  mboten  wonten ..”
Ibu :”yo..alhamdullillahh ..lak  ngono   ..ibuk    wedi   lak  kedadean   kuwi   teka  maneh “

Nanging  ora  suwe   Tutik   kumat  maneh ,dheweke  bali   nyeluki  bojone  sing  wes  ngajal.
Tutik : “Mas  Parman ..Mas  Parman ..Mas ..(celuk –celuk  ning  njero kamar ) Mas  Parman  kowe  arep  menyang  endhi  Mas ..?Kowe  lak  yo   wes  janji   ngajak  aku   boyongan  menyang  omahe  sampeyan .  Kowe  enek  ning  endhi  Mas ….?”
Bapak :”napa kae   Tutik  kok  bengok –bengok ?”
Ibu :”iyo..pak  enek  apa   kae ,ayo  didelok  ning  kamare ..!”
Budi :”nggih  buk   ,ayo….”
Bapak :”tut..tut…nduk..” (ndodog  lawang  kamare  Tutik )
Budi :”kok  mboten  di  buk ak pak …tgut..tut…  kena  apa  kowe   tutu  “(ndodog  lawang  kamare  Tutik )
Tutik :” (omong  dhewe   ning njero  kamar ,dheweke  ngalami   lelakon  gaib ,rumangsane  swarane  Parman  dumeling  ing  kupinge ) Mas  Parman ..Mas    ..Parman
Bapak :”napa kae  Tutik …?“
Ibu :”paling  arwahe  Parman   mbalik  pak  “
Budi :”tut..tut..(nerosake  anggone  ndododg  lawang  kamare  Tutik )
Tutik :”(omong  dhewe) iya  Mas  aku   gelem     mbok  jak   menyang endi  wae  Mas ,aku  emoh  adoh saka  sliramu .Mas  ayo  tumuli   budhal menyang   omahmu  sing  anyar (kayak  kayak Parman  ngejak  omong )
Bapak :”buk  …buk   ..Tutik  omong  apa  kae ..?”
Ibu :”iya  pak ..aku  wedi   Tutik   wi  ngko ngendat   nyisan  ..”
Budi :”pun ,pak  buk   ..mboten usah  kawatir ..kulo   dobrak  mawon  lawange “
Bapak :”iyo…leee….ndang …ati-ati tapi  ya..”
Budi :”tut..tut  bukaken  tut ..(karo  ndobrag  lawang kamar  Tutik )
Ibu :”ya  ..Allah  ..ana  apa  iki ?”
Budi :”Tutik …trng   pundi  buk   kok  mboten   wonten   teng  kamar ..kamare  kok  suwung  nggeh  buk  ,,?“
Bapak :” Tutik  ilang  buk  ..”
Budi :”menawi  Tutik  dibeta  dhateng  arwahipun  Parman  menyang  wit pelem ..!
Ibu :”yo..wis  lak  ngunu ayo  ndang mrono ..”

Tanpa  mbuwang wektu   tetelune  gagancangan   menyang wit  pelem .
Budi :”niku  Tutik  buk  …dheweke  ning isor  wit  pelem .”
Bapak :”buk…Tutik  kok  koyoke  ngalungake  tali menyang  guluune ..(nyawang  Tutik  sing   mulai   nyaduki  kursi sing  dingo  ancik -ancik)
Ibu :”ya  Allah….  Napa kae  Tutik..?
Budi :”tut….mudhun ..tut ..!”
Bapak :”tut……aja  mbok terusne  nduk…..  Ayo  nduk  mudhuno ..”
Ibu :”aaa……(mbengok)

Nanging kabeh  wis  kebacut ,tekan  nggon ilate Tutik wis melet,mripate mendholo,lan  saka irunge  metu gethihe  sing  dlewer.
Bapak :” ya  Allah   nak  tego temen  awakmu  ninggal bapak lan ibumu koyok  ngene  huuhuuuhuu……”(nangis)
Ibu :” ya  Allah   nak  …awakmu  napa …..huuhuuu..(nangis  karo  nyekeli  awake  anake sing wes  nggantung,banjur semaput)
Budi :”buk …buk ….(nyekeli  awake  buke  sing  wis  semaput)
Bapak :”buk ..buk..tangi  buk ..!!!
Parman  kasi  ngajak  Tutik  menyang  alaming  lelembut  , semonouga  Tutik dheweke  uga  wis  nuhoni  janji marang  Parman bakal  melu menyang ngendi  wae  lungane  sing lanang.

>>>>> Rampung 

Tidak ada komentar:

Posting Komentar