Naskah Cerkak Lina Audina

Nami : Lina Audina

No urut : 18

Kelas : XII-IPA 3

                              

Saking Cerkak “ Apuranen Aku”

Dening : Wida

BABAK 1 (ing omahe mas arif)

Ing waktu suk mas arif sing lagi lungguh santai intuk telepun saka wida

Wida            :Assalamualaikum mas?

Mas Arif      :Waalaikum salam

Wida            :sepurane mas aku mengko ora bisa ketemu lan dolan bebarengan,amarga ana perlu liya sing luwih penting.

Mas Arif      :penting endi karo aku?

Wida            :penting kabeh,sepurane ya mas.

Mas Arif      :(Ora dakwangsuli,telepun banjur tak pungkasi,wida banjur elepun maneh nanging wis ora tak gagas)pikiran lan atiku wis kebacut panas,hawa panas uga nguwasai kuthaku kahanan saiki angel dikira-kira,saiki krasa panas nanging sedela wae owah.

          Awt angin tumiyup banter nggawa mendhung pirang-pirang banjur udan deres.nganti sore,kahanan iseh obah owah.

Mas Arif      :Ah..... dadi kelingan biyung sing wis tilar donya sawetara waktu kepungkur.

          Mas Arif sing atine ora kepenak dadi kepingin ketemu biyung,kanggo nambani rasa kangen. Mas arif dolan menyang panti jompo tresna wreda.

BABAK 2

Ing panti jompo tresna wreda

Mas arif         :Ah....aku arep napa mrene iki,genah aku ora gawa apa-apa sig bisa dakcaosake marang para sepuh sing mapan ana kene...

          Mas arif mikir kepiye mengko tanggapane pengurus panti jompo,amarga mas arif mara ing panti jompo ora gawa apa-apa.mas arif markir pit motor ing papan parkir kang ana kanthi manteb.mas arif mlangkah menyang teras lan nothok lawang panti jompo kuwi.

Mas arif       : (nothok lawang panti jompo)thok thok thok.. kula nuwun?

Bu samsi      :mangga mas ,wonten punapa mas?

Mas arif       :menawi kepareng kula  namung badhe dolan ,kepingen kepanggeh simbah-simbah ingkang wonten mriki (tembungku rangu-rangu)

Bu samsi     :woo..inggeh..sumangga,mangga pinarak mlebet,para simbah nembe dahar.hehehe(mesem tulus)

BABAK 3

Ing ruwang makan

Mas arif ngetutake bu samsi mlebu ruang sing rada jembar,pranyata kuwi ruwang makan banjur nyalami kabeh piyayi sepuh sing nembe dhahar kuwi.

Mas arif       :satemene ora sopan,dene nembe dhahar kok disalami.

Simbah-simbah      : (mesem lan seneng lan nampa mas arif kanthi becik)

Bu samsi      : Monggo mas melu aku mubeng mubeng ing ruwangan sing ana ning kene.

Mas Arif      : Inggih(aku ngetutake Bu Samsi)

BABAK 4

          Ana maneh ruwangan sing padatat kanggo kumpul dening para simbah kasepuh kasebut. Ana TV 24 inchi ing poncot ruwang sing bisa disawang kanthi cetha saka papan ngendi wae ing ruwangan kuwi.

          Mas Arif ketemu karo mbah Jini

Mas Arif      : Menapa kemawon ingkang dipunlampahi saben dinten mbah?

Mbah Jini    : Nggeh napa mawon. Sing asring nggih nampi penyuluhan saking petugas kesehatan, ugi nampi perawatan rutin bab kesehatan.

Mas Arif      : Teng mriki wonten petugas kebersihan mbah?

Mbah Jini    : Iya ana mas, sanadyan ana petugas mirunggan sing ngurusi bab kebersihan, nanging simbah-simbah isih padha sengkut resik-resik ruwangan lan uga ngumbahi sandhangane dhewe-dhewe, saliyane kuwi uga padha isah-isah piring sing kanggo maem.

Mas Arif      : Ngeten niki nggih katah sing mriki mbah?

Mbah Jini    :kadhangkala ugi wonten rombongan ibu-ibu utawi lare-lare sekolah lan mahasiswa ingkang sami dolan ngriki.

Mas Arif      : Alhamdulillah . .Katah nggih mbah ingkang tindak mriki.

Mbah Jini    : Wahh ndadosaken papan mriki dados regeng. Kados kedhayohan anak lan putu. Remen raose . .Kadhangkala kula dipun ajak gegojegan lan tetembangan kados tinenggan anak putu saestu.

Mas Arif      :Nyuwun pangapunten, mbah. Sapunika putra-pitrinipun mbah Jini wonten pundi?

Mbah Jini      : (Aelum pasuryane) kula niki mboten gadhah turun. Nalika kula emah-emah, tansah dipun pala dening bojo kula. Wusananipun kula pegatan dereng gadhah momongan, Gesang kula kesrakat, ngantos nandhang sakit ingkang badhe nggondhl nyawa kula. Gusti mboten sare, awit kula nampi pitulungan saking Bu Samsi ingkang makarya ing panti jompo punika Manggihaken kula dipun betha manggen ing mriki.

Mas Arif      :sepuntene ingkang kathah mbah,kula sampun tangklet ngonten niku.

Mbah Jini    :halah,boten napa-napa mas. Boten usah dipun gagas.kados pundi kemawon sedaya tiyang gadah pengalaman gesang.sedaya sampun kelampahan,ingkang beken sapunika kok sampun rumaos ayem,dening ing sisaning umur kulo,wonten papan kangge ngiyup. Matur nuwun datheng gusti.

          Para sepuh kang manggon ing panti jompo kuwi duwe lelakon dewe-dewe ,geneya bisa manggon ing papan kuwi . kabeh simbah-simbah sing iseh bisa mlaku kanthi jejeg padha ngumpul ing ruwang TV.mbah Jini uga banjur nggabung ing ruwangan kuwi. Mas arif uga pamitan marang kabeh kang ana kono. Mbah Jini katon owen.

Mas arif       :kula badhe pamit rumiyin mbah.

Mabh Jini    :kenapa kok kesusu to mas?

Mas Arif      :kula badhe asring mrki mbah,griya kula namung celak mriku.menawi lodhang wektu kula badhe dolan mriki maleh.

Mbah(sing gawe kebayak ireng): matur nuwun nggeh mas kersa niliki simbah-simbah

Mas Arif      :inggih mbah sami-sami.(ing batin Alhamdulillah aku bisa ditampa kanthi legawa,duduk barang lan bandha sing diarep-arep para sepuh kuwi nanging kawigaten utawa perhatian)

BABAK 5

Ing dalanan ruwangan tumuju arep muleh

          Mas arif ngliwati kamar sing tutupan nanging lamat-lamat keprungu swara tembung .

Mas Arif      :aku kaya tepung karo swara kuwi (mandhek sedela,nyedhak lawang kamar)kuwi.... (atiku kumesar)

Bu Samsi     : (sing pranyata wis ana burine mas arif jawil lengene )wonten punapa mas?

Mas arif       : (kaget)swara tembang ing kamar iku ?

Bu samsi     : ooo..... niki kamar e Mbah Jarni. Piyambake sampun dangu sakit ,niki wau meh sedinten dikancani mbak Yati. Kenya mudha ingkang asring dolan mriki.

Mas Arif      :punapa kepareng kula sumerep kawonten nipun mbah Jarni?

Bu samsi      :monggo..kula aturi tindak mlebet.

Mas arif       : (ora bisa kumecap nalika mlebu kamar ing kana katon kenya mudha nembe dulang piyayi sepuh sing namung bisa sendhen)wida...??

Wida            :walah... mas Arif? (mripan endah kuwi blalak nuduhke kagete)

Bu Samsi     :niki Widayati mas.

Wida            : mbah Jarni niki Mas arif,calon bojo kula.

Mas arif       : (banjur nyalami mbah Jarni.tangane wida dak gegem) apuranen aku Wida..

RAMPUNG>>>>